Prolog i ogłoszenia duszpasterskie.

Witam was serdecznie na moim trzecim blogu. Będzie on prowadzony na równi z moim drugim blogiem .

Trzy ważne informacje : 

• Byłoby mi bardzo miło, jakby każdy, kto czyta tego bloga, pozostawił po sobie jakiś komentarz. Wystarczy zwykłe " :) ". Nawet sobie nie wyobrażacie, ile uśmiechu i motywacji do pracy daje mi każdy komentarz.
• Proszę każdego, kto ma zamiar czytać tego bloga i chce być informowany o nowych rozdziałach, o pozostawienie TUTAJ : linka do swojego aska ( osoby informowane przez aska, WSZYSTKIE ) , imienia ( osoby informowane przez fejsa ), linka do bloga, numeru gg, itp. 
• Osoby, które chcą mnie poinformować o nowościach na swoim blogu, zapraszam TUTAJ.

http://www.youtube.com/watch?v=Ks1kRZRYRRA

Ten weekend spędzałam z dziadkiem. Strasznie to lubiłam, bo opowiadał mi o swoim życiu. O swoich meczach, zgrupowaniach, treningach. Był moją podporą i wsparciem, zawsze mogłam liczyć na jego rady odnośnie mojej gry. Był obecny na wszystkich moich meczach. W porównaniu do mojego ojca - Mario Bartry - wielkiej gwiazdy FC Barcelony, następcy Leo Messiego. Ojciec traktował mnie jak konieczność,  a dziadek jak największą przyjemność. Dla mnie był bohaterem, ale nie z powodu tego, co dokonał, ale dlatego, że zawsze we mnie wierzył. A dokonał wiele. Nazywa się Marc Bartra. Był czołowym obrońcą FCB, podporą hiszpańskiej reprezentacji. Teraz kibice mówią o nim z takim samym szacunkiem jak o Carlesie Puyolu. Jego rady są dla mnie cenniejsze niż złoto. Mimo że sama grałam jako napastniczka, chciałam być taka, jak on, nie jak mój ojciec. 

Ale tej soboty nie przyszłam do dziadka po radę, przyszłam po informacje. Chciałam dowiedzieć się czegoś o mojej babci, która u mnie w domu była tematem tabu. 

- Dziadku możemy porozmawiać ?

- Oczywiście Noelle.

- Chciałabym dowiedzieć się czegoś o babci - jego twarz momentalnie zbladła - Wiem tylko, że imię mam po niej. No ale to wszystko. Ukrywacie prawdę przede mną !

Dziadek patrzył na mnie w milczeniu. Na jego twarzy malował się ogromny smutek i cierpienie.

- Ona cię opuściła ? Zostawiła ? Uciekła z innym ? - nagle wszystko zrozumiałam. 

Pokręcił tylko głową.

- Chodź ze mną.

Wpakował mnie do samochodu i wywiózł na obrzeża Barcelony. Zatrzymaliśmy się i ruszyliśmy pomiędzy grobami.

- Cmentarz ? Dlaczego cmentarz ? - zapytałam, kiedy nagle przystanęliśmy.

Wskazał mi tylko ręką jeden z nagrobków. Widniało na nim : 

" Noelle Bartra 

21 października 2014 roku "

i zdjęcie kobiety. Boże. Moja babcia. Ona nie żyje. A data jej śmierci była datą urodzin mojego ojca. Nie wiedziałam, co powiedzieć, więc rzuciłam tylko :

- Była piękną kobietą. 

- Tak, to prawda - wyszeptał dziadek - była najcudowniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek spotkałem w swoim życiu ...

I tymi słowami zaczął swoją opowieść...